سلام

خاطرات و خیلی دوست دارم چون تداعی کننده ی دیروز و چراغ راه فرداست ولی هر بار که خواستم خاطراتمو بنویسم با شکست مواجه شدم البته تو دفتر به همین دلیل تصمیم گرفتم از این پس خاطراتمو تو این وبلاگ بنویسم واسه همه اونایی که از سوز دل هزاران آه در سینه دارن و سکوت را به عنوان صلاحی برتر بر می گزینن و باتمام وجود به سختی ها و مشکلات می خندن و می گن دنیا تو پست تر از اونی هستی که منو شکست بدی من یکی رو دارم به نام خدا می خوام بگم خدا خیلی دوست دارم خیلی نیازمندم نگاهم کن خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا کمکم کن ترو خدا خیلی ضعیفم دوست دارم چون مهربونی و منهمه مهربونا رو دوست دارم

فعلا

زهرا